Boerentrots
Een van de drukke periodes op de boerderij is weer even achter de rug. Er zijn mooie vrachten hooi van het land gehaald en de beesten lopen weer in de juiste groepen in de verschillende weilanden. Ondertussen heb ik nog een dag in de koelwagen gestaan om Lekker Lakenvelder Vlees in te pakken voor liefhebbers van goed en smaakvol vlees.
Het doet me echt goed om steeds weer berichtjes te krijgen van mensen die graag naar de boerderij komen om dit vlees te halen. Ze komen bijvoorbeeld bij ons terecht omdat ze graag lokale bedrijven steunen of omdat ze in een zoektocht naar gezonder leven onbewerkte producten zoeken. Ook het principe van de “dubbeldoelkoe” spreekt sommigen aan.
Het is nu ook prettig om mensen te kunnen uitleggen dat onze koeien gewoon gras eten van het natuurland achter de boerderij waar we werken aan een diversiteit van begroeiing en kruidenrijk grasland. Toch voeren we niet alleen gras (in de winter natuurlijk hooi). We verwennen de dieren ook graag met bierborstel dat we van de bierbrouwerij uit Delft krijgen en brood dat de lokale bakker in Overschie soms over heeft. We geven ook wel brok, bijvoorbeeld aan de kalven die voor het eerst op stal komen en met elkaar in een groep staan zonder hun moeder. Dat is wel heel ander voer dat het eiwitrijke voer waar de afgelopen periode veel aandacht voor was vanwege de stikstofsituatie. Onze Lakenvelders zijn ook niet te vergelijken met de hoogproductieve koeien die in een moderne melkstal veel melk leveren en dus ook echt voer met een hoog eiwit gehalte nodig hebben.
Uiteindelijk heeft elke manier van boeren zijn uitdagingen en onzekerheden. De regelgeving uit Den Haag is meestal gericht op de aanpak van een (maatschappelijk) probleem dat opgelost moet worden. Al die verschillende manieren van bedrijfsvoering zijn natuurlijk lastig in één oplossing te passen. Dat maakt de regelgeving complex en met oneerlijke en ongewenste bijeffecten. De fosfaatsituatie was behoorlijk zorgelijk voor ons maar lijkt nu weer in rustig vaarwater. Stikstof en natuur is nu een hot item en over de samenhang zijn verschillende invalshoeken en gedachten gaande. Er moet natuurlijk een nieuwe regeling komen voor de stikstofsituatie en die kan weer alle kanten opgaan en boerderijen in alle soorten en maten treffen.
De zorgen van boeren die op een grootschalige en moderne manier werken met verschillende technologische ontwikkelingen in de stal begrijp ik. Deze ontwikkelingen horen bij onze innovatieve staat van dienst in de internationale landbouw. De afgelopen jaren is er vanuit de overheid ruime mogelijkheid geboden voor hoogproductieve innovatie en stimuleringsmaatregelen voor investeringen op dit gebied waren erg gebruikelijk. De frustratie als vervolgens de opbrengsten en resultaten van deze investering beperkt worden door tegenwerkende regelgeving kan ik me levendig voorstellen.
De investeringen die wij doen om Sonnehoeve te kunnen handhaven zijn gelukkig van een hele andere orde. De familie Sonneveld heeft in voorgaande generaties het bedrijf opgebouwd. Wij zetten onze vrije tijd in om alle dieren te verzorgen en er gaan best wat vrije dagen op aan de dagen dat ik in de koelwagen sta om vlees in te pakken. Vakantie zit er ook nauwelijks in want er is altijd wel een reden dat we niet weg kunnen. Lammetjestijd, kalfjestijd, hooitijd of een stier in de wei waarvoor je toch in de buurt moet zijn. En dat naast een fulltime baan buiten de boerderij omdat het toch wel erg fijn is om niet afhankelijk te zijn van de wispelturige regelgeving in Den Haag.
Wat doet het dan goed als mensen de weg weten te vinden naar de boerderij en na het proeven van ons Vers Lekker Lakenvelder Vlees een berichtje sturen dat het zo fijn is om weer eens echt ouderwets lekker en smaakvol vlees te hebben. Wat is het een mooi gezicht om alle beesten rustig in de wei of op stal te zien. Dan ben ik boerentrots.
